ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΝΕΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ
Τρίτη 28 Μαΐου 2024 │ 11:31
Η πρώτη εκκλησία του Νέου Φαλήρου οικοδομήθηκε από τον Κωνσταντίνο Γιαννόπουλο, φερόμενο ως πρώτο οικιστή του Νέου Φαλήρου, στο διάστημα 1880-1885. Ο πρώτος αυτός μικρός ιερός ναός βυζαντινού ρυθμού με την χαρακτηριστική κόκκινη πελεκητή πέτρα επί της τότε οδού Ευθυμίου Κεχαγιά (σημερινής Ελευθερίου Βενιζέλου) φέρεται να δωρήθηκε αργότερα από τον Κωνσταντίνο Γιαννόπουλο στον Επίσκοπο Τρίκκης και Σταγών, ο οποίος με την σειρά του τον κληροδότησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Από το 1890 ως το 1901, ως ιερέας του μικρού ιερού ναού καταγράφεται ο Στυλιανός Βλυσίδης, ο οποίος διέμενε στο υπόγειο της εκκλησίας, ενώ από το 1901 ανέλαβε ο υιός του προαναφερόμενου Δημήτριος Βλυσίδης. Τον Σεπτέμβριο του 1906 ο μικρός ιερός ναός τέθηκε σε δημόσιο πλειστηριασμό από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και αγοράστηκε από την οικογένεια Βλυσίδη έναντι του ποσού των 10.010 δραχμών. Ο Δημήτριος Βλυσίδης παρέμεινε ιερέας του ιδιόκτητου ναού ο οποίος εν τω μεταξύ είχε ανακαινιστεί και αφιερωθεί στην ❝Κοίμηση της Θεοτόκου❞ μέχρι το έτος 1909, οπότε τοποθετήθηκε ως προϊστάμενος ιερέας στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
Παρ❜ όλη την ακμή του κοσμικού προαστίου του Νέου Φαλήρου στα τέλη του 19ου αιώνα και κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, ο εν λόγω ναός αποτελούσε την μοναδική εκκλησία της περιοχής. Το 1922 η άφιξη από την Κέρκυρα του ιερέα Σπυρίδωνος Σάββα, έμελλε να σηματοδοτήσει τις εξελίξεις για την ανέγερση ενός νέου ιερού ναού στο Νέο Φάληρο. Ο ιερέας Σπυρίδων Σάββας τοποθετήθηκε στο εκκλησάκι της Παναγίας Ευαγγελίστριας και γρήγορα αντιλήφθηκε πως ο μικρός ιερός ναός δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στις ανάγκες εκκλησιασμού του αυξημένου πληθυσμού του Νέου Φαλήρου, αλλά και του πλήθους προσφύγων που είχαν καταφθάσει στην περιοχή από την Μικρά Ασία μετά την Καταστροφή.
Η επιθυμία του παπά Σάββα - ο οποίος δίδασκε ως καθηγητής στο ιδιωτικό σχολείο της Καρακάση - για την ανέγερση ενός νέου ιερού ναού βρήκε υποστηρικτές στα πρόσωπα αρχικά ορισμένων κατοίκων του Νέου Φαλήρου (Σπύρος και Μαρία Ζερβού, Αθανάσιος και Μαρία Πρωτόπαπα, οικογένειες Πάτση, Σκληρού, Τσιάκου, Πονήρη, Σουβαλιώτη, Σελά, Μεταλληνού κ.α). Μετά από μεγάλους αγώνες και προσπάθειες η κατασκευή του νέου ιερού ναού του Νέου Φαλήρου, που έμελλε να τιμήσει την μνήμη του Αγίου Δημητρίου, ξεκίνησε σε ένα οικόπεδο ιδιοκτησίας του Δήμου Πειραιώς, επί της οδού Θρασύβουλου Ζαΐμη, το οποίο προσέφερε στις 22 Οκτωβρίου του 1923 το Δημοτικό Συμβούλιο Πειραιώς, επί Δημαρχίας Αναστάσιου Παναγιωτόπουλου.
Το μικρό βυζαντινό εκκλησάκι της οικογένειας Βλυσίδη συνέχισε να λειτουργεί επικουρικά ως ιδιόκτητος ναός. Το 1982, ο μικρός ιερός ναός αγοράστηκε από τον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου και έκτοτε λειτουργεί ως παρεκκλήσι αυτού. Κατά την δεκαετία του 1990, στο υπόγειο του ναού, δημιουργήθηκε κατακόμβη στο όνομα του Αγίου Γερασίμου (προσφορά της οικογένειας Μιλάτου).
Πληροφορίες από https://mlp-blo-g-spot.blogspot.com/